Eve Dönüş

🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶

Home, let me come home
Home is wherever I’m with you 

🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶

Aslında eve dönüş heyecanım gemiden inmeden 2-3 gün öncesinden başladı. Bavul toplama telaşının yanı sıra, kamarayı hakkıyla teslim edebilmek için dip köşe temizlik  yapmak, aylardır uykuda olan tembel bünyeme fazla bile gelmişti 😀 Neyse ki gemiden ayrılacağımız gün kamaramız gıcır gıcır olmuş, bavulumuz kapanmış ve gemiden inmek üzere revire konmuş bir şekilde Koper’e yanaştık (hatırlarsanız gemiye yine Koper’den katılmıştım, Sila ❤️️ Koper ahahah ) Gemi Koper’e yaşatıktan sonra önce acente ile gidip inmemiz için gümrük ofise parmak izimizi verdik, o gece uçağı ile Koper’den İstanbul’a gelecektik, bunun anlamı akşam 8 e kadar Sefer yeni gelen 2. kaptana devir teslim yapacak, ben her zamanki gibi dışarda gezerek goygoy yapacaktım 😀
Neyse revire bavulları indirmiştim, kendimi her zamanki gibi dışarı attım, son bir kez Koper sokaklarında turladım, herkese geleceğimizi haber verdim, sağolsun Sefer’in annesi evimizi temizletmiş, kombiyi çalıştırmıştı, gerekli olan herşey bizim eve varışımız için hazırdı yani 😀

O gece uçağına bindik, sabah 5’te evimizdeydik. Uçak bi acaipti, resmen dışardan büyük merdiven veya körüğe ihtiyaç duymadan; bizzat kendi merdiveni ile yolcuları tahliye etti 😀 Bizi eve getiren her taşıt benim baş tacımdı; o yüzden o minik uçağı bile çok sevmiştim 😀 İçimdeki heyecanı bir düşünün o uçağa binerken, dile kolay 4 ay. 4 ay gemide kaldım, orası benim için ev oldu, ki gerçekten söylüyorum bunu, ben ev gibi hissettim kamarayı da, inanılmaz güzel 4 ay geçirmiştim evet; ama evimi de çok özlemiştim, ailemi, İstanbul’u herşeyi 😀 Öyle olunca benim içim heyecandan kıpır kıpır bir şekilde İstanbul’a uçağımız indi.

Eve girdiğimizde inanılmaz bir yorgunluk ve mutluluk içerisindeydik; ben kendimi yatağa bıraktığımda ilk şaşırdığım duygu yatağın bayağı büyük oluşuydu (standart çift kişilik yatak bu arada 😀 ) Peki o şok eden sessizliğe ne demeli? Yüksek tavanlar, adım ata ata bitmeyen koridorlar (hayır bir apartman dairesinde yaşıyoruz, malikanede değil 🙂 ) Kamaradan sonra girdiğim her oda bana kocaman gelir olmuştu zaten; ama beni en şaşırtan şey evdeki mutlak sessizlik ve dinginlik oldu, sahiden mükemmel bir histi o 🙂

Sessizlik, huzur fln dediysem yanlış anlamayın, hani o cümlenin devamında “ertesi sabah kendime bir kahve yapıp camın önünde sakince yudumladım” cümlesi gelecek gibi değil mi? Hayır efendim, ertesi sabah Sefer’in “Sıla kalk ev tutuyoruz ev buldum” diye dürtmesi başladı. İşte o cümle ile fonda resmen şu müzik başladı benim için:D Evi değiştirmeye zaten gemideyken karar vermiştik, nasılsa beraber gemide olacaktık, ne gereği vardı büyük eve, küçük ev = az masraf (Yaşasın Ev Ekonomisi!!) 😀 Ama yani bu kadar da çabuk ev bulacağımızı düşünmemiştim; gerçekten evden öğlen 12 de çıktık, saat 1 de yeni ev sahibimizle el sıkışıyorduk 🙂 Yeni evimiz de eskisine göre minik, sıcak, tatlı bir evde, tamamdı, güzeldi; ama hani benim gemide kurduğum o sakin günlerin hayali? Evet o hayaller evi taşıyana kadar artık çok uzağımdaydı 😀 (Fotoda elimde gördüğünüz şey deterjanlık, evet koca kamyona bir onu sığdıramadık ! 😀 )Her neyse, cidden söylüyorum gemiden indikten sonraki ilk 15 günüm tam bir kaostu; ama arada birkaç gün taşınma telaşından kaçma fırsatım oldu,

Taksim’de turist olduk mesela bi gün, çıkıp motorla bi boğaz havası aldık, sabah sahilde yürüyüş yaptık, onlar da çok güzeldi; ama en güzel kısmını söyliyim mi, yeğenimi gördüm 😀 Daha önce bahsetmiştim, canım Ayşe Peram ben bıraktığımda 2 aylıktı, döndüğümde artık 6 aylık olmuştu! Ben giderken kaşlarını çatıp bana bakan o güzel yüzlü minik, ben döndüğümde tombidik inanılmaz güleryüzlü bir bebeğe dönüşmüştü. Ben zaten öğrenciliğimde de her gittiğim yerde en çok ablamı özlerdim, onunla kavuşunca anladım tekrar, evet hiçbirşey değişmemiş! 😀 Bu çılgın(!) 15 gün sonrası gemide bol bol hayalini kurduğum ana gelmişti sıra; Hatay ve Kıbrıs gezisi 🙂 Ailelerimizi görmek için düştük yollara! Gezilerimiz için buraya tıklayabilirsiniz 🙂